Selecteer een pagina

Op sneon 24 maaie 2014 is de nije dichtbondel fan Elske Kampen ferskynd: Man en mem.

Hjirby twa gedichten út de bondel, foarlêzen troch Elske:

See en stien: hjir 

As wurd ik in sirkel: hjir  

Ut de resinsje fan Eppie Dam, LC 1 july 2014

By alle moais oan taal en ideeën dat de bondel op letterlik elke side jout, giet boppe alles út it skift Opnij in beam: tsien like trochwurke as transparante fersen ynspirearre op Jacoba van Heemskerk, oait de froulike Mondriaan neamd. Subtyl en oertsjûgjend tekent Elske Kampen de ûntwikkeling by de skilderes fan figuratyf nei abstrakt. Hieltyd mear, krekt as wol ek sy har wurk opnij útfine, skimert troch de ‘ik’ fan Jacoba de ‘ik’ fan Elske hinne.

It binne allegear de ikken fan Elske yn Man en mem. Ikken dy’t har bewege tusken wat stilstiet en streamt, útskroeven is en yn himsels keard, itselde bliuwt en feroaret. By wa’t sa minslik en fynfielend it folsleine wêzen fan it ‘ik’ wit te ferkennen en beneamen, falle wurden as manlik en froulik wei. ‘Unsidich bin ik yn myn sletten hûs (.) / fan alles yn my wol ik neat ferlieze’. Wat in winst foar de poëzy.